Czeremcha pospolita

Czeremcha pospolita
Prunus padus L.

Zobacz na mapie [>>]

Drzewo do 15 m wysokości lub krzew o łatwo ukorzeniających się gałęziach. Korona zmienna, często stożkowata z przegiętym wierzchołkiem, gęsta. Gałęzie grube nieliczne, rozmieszczone nieregularne, a cienkie liczne, zwisające.

Korowina: ciemna, brunatnoszara, matowa, gładka, w dolnej części pnia chropowata, w młodości z licznymi jasnobrązowymi przetchlinkami. 

Pędy: ciemnobrązowe, w młodości krótko owłosione, pokryte podłużnymi, popielatymi przetchlinkami. Pąki stożkowate, ostro zakończone, z brązowymi, szaro, pergaminowo obrzeżonymi łuskami.

Liście: jajowatoeliptyczne lub odwrotniejajowate, 6-12 cm długości, krótko zaostrzone, u nasady sercowate, na brzegu ostro piłkowane. Blaszki po górnej stronie pomarszczone i ciemnozielone, pod spodem szarozielone lub niebieskawe, z kępkami włosków wzdłuż nerwu głównego i w kątach nerwów. Nerwacja liści bardzo wyraźna; nerwy boczne nie dochodzą do brzegu blaszki lecz są łukowato wygięte i połączone ze sobą. Ogonek z 2 zielonymi gruczołkami.

Kwiaty: białe w gronach, początkowo wyprostowanych, później zwisających, rozwijają się w maju.

Owoce: czarne i błyszczące pestkowce.

System korzeniowy:  silnie rozwinięty, zwykle sercowaty, na glebach wilgotnych dość płytki. 

Drewno:  zróżnicowane na jasnożółty biel i brązowożółtą twardziel, średnio ciężkie, miękkie, łupliwe i nietrwałe. 

Występowanie: prawie cała Europa, bez południowej Wielkiej Brytanii, zachodniej Francji, Półwyspu Iberyjskiego oraz południowych Bałkanów i południowo-zachodniej Skandynawii. Poza Europą: północna Afryka oraz zachodnia i środkowa Azja. W Polsce na całym obszarze, w górach do 1150 m n.p.m. (Gorce). Żyzne i wilgotne siedliska lasów łęgowych oraz niskich grądów. Gatunek pospolity w łęgach wiązowo-jesionowych i jesionowo-olszowych, a także częsty w zbiorowiskach zaroślowych w dolinach rzek i strumieni oraz nad jeziorami.